بنام خدای مهربون ================= سلام طاعات و عباداتتون قبول باشه انشاءالله تنها چیزی که می تونم بگم اینه که : خوش به سعادتتون واقعا عاجزانه تقاضا میکنم ما رو هم از دعای خیرتون محروم نکنین. دعای بندگان خدا در حق یکدیگر مورد استجابت قرار خواهد گرفت من همیشه همیشه همیشه یه اخلاقی دارم که نمیدونم خوبه یا بد و اونم اینه که به انسان هایی که ازشون خوشم بیاد زیاد حسرت میخورم. واقعا" حسرت میخورما ، یه حسرت فوق العاده. مخصوصا" برای کسایی که اشک میریزند برای مصائب اهل بیت (ع) اصلا" اینو ولش کن خوب مقاله دوم اختصاص داره به عکس ، گل ، گل قشنگیه ولی به نظر من گل واقعی نویسندشه که چنین چیزایی مینویسه البته از قدیم گفتن گل تو گلدونه ولی حالا چرا سر از استرالیا در آورده من نمی دونم ؟ سومین مقاله راجع به عنوان وبه // عبارت ش خیلی حرفا برای گفتن داره که من اینطور برداشت کردم که این شخص مورد نظر نباید زمینی باشه حالا همین سه تا باشه تا بعد ببینم چه تغییرات دیگه ای توی این کلبه با نمک رخ میده انشاءالله همــــــــــــیــــــشه موفق و موید و مستدام و محبوب باشی ما رو هم دعا کن مرسی مجتبی
سلام در جواب شعر حافظ بهتر ديدم انو بهت تقديم كنم : (و پيامي در راه) روزي خوام آمد ، و پيامي خوام آورد. در رگ ها ، نور خواهم ريخت . و صدا خواهم در داد: اي سبدهاتان پر خواب! سيب آوردم ، سيب سرخ خورشيد.
خواهم آمد ، گل ياسي به گدا خواهم داد. زن زيباي جذامي را ، گوشواره اي ديگر خواهم بخشيد. كور را خواهم گفت : چه تماشا دارد باغ! دوره گردي خواهم شد ، كوچه ها را خواهم گشت . جار خواهم زد: اي شبنم ، شبنم ، شبنم. رهگذاري خواهد گفت : راستي را ، شب تاريكي است، كهكشاني خواهم دادش . روي پل دختركي بي پاست ، دب آكبر را بر گردن او خواهم آويخت.
هر چه دشنام ، از لب ها خواهم بر چيد. هر چه ديوار ، از جا خواهم بركند. رهزنان را خواهم گفت : كارواني آمد بارش لبخند! ابر را ، پاره خواهم كرد. من گره خواهم زد ، چشمان را با خورشيد ، دل ها را با عشق ، سايه ها را با آب ، شاخه ها را با باد. و بهم خواهم پيوست ، خواب كودك را با زمزمه زنجره ها.
بادبادك ها ، به هوا خواهم برد. گلدان ها ، آب خواهم داد.
خواهم آمد ، پيش اسبان ، گاوان ، علف سبز نوازش خواهم ريخت. مادياني تشنه ، سطل شبنم را خواهد آورد. خر فرتوتي در راه ، من مگس هايش را خواهم زد.
خواهم آمد سر هر ديواري ، ميخكي خواهم كاشت. پاي هر پنجره اي ، شعري خواهم خواند. هر كلاغي را ، كاجي خواهم داد. مار را خواهم گفت : چه شكوهي دارد غوك ! آشتي خواهم داد . آشنا خواهم كرد. راه خواهم رفت. نور خواهم خورد. دوست خواهم داشت.
درود. بعضی جاها دیگه کاری جز صبر و دعا از دست انسان بر نمی آید. در اسلام هم به صبر خیلی توصیه شده. دعا هم اگر به ثمر نرسه ولی لا اقل دل انسان رو سبک می کنه. شاد باشید و سلامت
7 Comments:
بنام خدای مهربون
=================
سلام
طاعات و عباداتتون قبول باشه انشاءالله
تنها چیزی که می تونم بگم اینه که :
خوش به سعادتتون واقعا
عاجزانه تقاضا میکنم ما رو هم از دعای خیرتون محروم نکنین. دعای بندگان خدا در حق یکدیگر مورد استجابت قرار خواهد گرفت
من همیشه همیشه همیشه یه اخلاقی دارم که نمیدونم خوبه یا بد و اونم اینه که به انسان هایی که ازشون خوشم بیاد زیاد حسرت میخورم. واقعا" حسرت میخورما ، یه حسرت فوق العاده. مخصوصا" برای کسایی که اشک میریزند برای مصائب اهل بیت (ع) اصلا" اینو ولش کن
خوب مقاله دوم اختصاص داره به عکس ، گل ، گل قشنگیه ولی به نظر من گل واقعی نویسندشه که چنین چیزایی مینویسه
البته از قدیم گفتن گل تو گلدونه ولی حالا چرا سر از استرالیا در آورده من نمی دونم ؟
سومین مقاله راجع به عنوان وبه // عبارت ش خیلی حرفا برای گفتن داره که من اینطور برداشت کردم که این شخص مورد نظر نباید زمینی باشه
حالا همین سه تا باشه تا بعد ببینم چه تغییرات دیگه ای توی این کلبه با نمک رخ
میده
انشاءالله همــــــــــــیــــــشه موفق و موید و مستدام و محبوب باشی
ما رو هم دعا کن
مرسی
مجتبی
سلام
در جواب شعر حافظ بهتر ديدم انو بهت تقديم كنم :
(و پيامي در راه)
روزي خوام آمد ، و پيامي خوام آورد.
در رگ ها ، نور خواهم ريخت .
و صدا خواهم در داد: اي سبدهاتان پر خواب! سيب
آوردم ، سيب سرخ خورشيد.
خواهم آمد ، گل ياسي به گدا خواهم داد.
زن زيباي جذامي را ، گوشواره اي ديگر خواهم بخشيد.
كور را خواهم گفت : چه تماشا دارد باغ!
دوره گردي خواهم شد ، كوچه ها را خواهم گشت . جار
خواهم زد: اي شبنم ، شبنم ، شبنم.
رهگذاري خواهد گفت : راستي را ، شب تاريكي است،
كهكشاني خواهم دادش .
روي پل دختركي بي پاست ، دب آكبر را بر گردن او خواهم آويخت.
هر چه دشنام ، از لب ها خواهم بر چيد.
هر چه ديوار ، از جا خواهم بركند.
رهزنان را خواهم گفت : كارواني آمد بارش لبخند!
ابر را ، پاره خواهم كرد.
من گره خواهم زد ، چشمان را با خورشيد ، دل ها را با عشق ، سايه ها را با آب ، شاخه ها را با باد.
و بهم خواهم پيوست ، خواب كودك را با زمزمه زنجره ها.
بادبادك ها ، به هوا خواهم برد.
گلدان ها ، آب خواهم داد.
خواهم آمد ، پيش اسبان ، گاوان ، علف سبز نوازش
خواهم ريخت.
مادياني تشنه ، سطل شبنم را خواهد آورد.
خر فرتوتي در راه ، من مگس هايش را خواهم زد.
خواهم آمد سر هر ديواري ، ميخكي خواهم كاشت.
پاي هر پنجره اي ، شعري خواهم خواند.
هر كلاغي را ، كاجي خواهم داد.
مار را خواهم گفت : چه شكوهي دارد غوك !
آشتي خواهم داد .
آشنا خواهم كرد.
راه خواهم رفت.
نور خواهم خورد.
دوست خواهم داشت.
salam khili ghashange jadehaye shomalo migama bebin malome har jahsti khili golo giah dare ke hame axast male gol hast movaghitatet arezome
با سلام مجدد مطلب جدیدتوخوندم واقعا خوشم اومد
درود.
بعضی جاها دیگه کاری جز صبر و دعا از دست انسان بر نمی آید.
در اسلام هم به صبر خیلی توصیه شده.
دعا هم اگر به ثمر نرسه ولی لا اقل دل انسان رو سبک می کنه.
شاد باشید و سلامت
سلام مریم خانم حضورتون رو در جمع وب نویسان تبریک می گم وب زیبایی ساختین دفعه دیگه حتما دست پر تر می یام
خوش باشی مریم جان همیشه همه جا
سلام عزيز - عاليه
Post a Comment
<< Home